3/52

Trzeci tydzień roku – trzecia praca. Zgodnie z wyzwaniem #52x52! 😊

Razem z Kamilem, od ponad roku, konsekwentnie dążymy do realizacji naszego marzenia – stworzenia profesjonalnej pracowni rękodzieła skórzanego. W pracy wykorzystujemy resztki najwyższej jakości skór, pochodzące z lokalnego zakładu tapicerskiego. Skóry te, zamiast trafić do utylizacji, w naszych rękach zyskują nowe życie i stają się wyjątkowymi, ręcznie wykonanymi przedmiotami. To nie tylko ekologiczne podejście, ale też sposób na tworzenie unikalnych rzeczy z duszą. 😊

W tym tygodniu postanowiłam spróbować czegoś zupełnie nowego – uszyć pierwszą w życiu torebkę! Z pomocą Kamila udało mi się stworzyć coś, z czego jestem naprawdę dumna. Może nie jest to dzieło mistrzowskie, ale jak na początek – ogromny krok naprzód. Co ciekawe, szycie nie jest nam zupełnie obce. Ja w dzieciństwie, razem z siostrą, spędzałam godziny na tworzeniu ubranek dla lalek Barbie. Do dziś pamiętam też precyzję i cierpliwość mojej babci, która była profesjonalną krawcową – być może trochę z tej pasji przeszło i na mnie. 😊 Z kolei tata Kamila przez wiele lat pracował jako szewc-kaletnik. Wciąż opowiada nam, jak wyglądała praca w jego warsztacie i dzieli się cennymi wskazówkami. Dzięki temu mamy solidne podstawy, by rozwijać się w tym kierunku.

Sama torebka, choć niewielka, będzie idealnym miejscem na drobiazgi – drobne kosmetyki, gumki do włosów czy inne małe rzeczy, które zawsze gdzieś giną w dużej torbie. Tworząc ją, wiedziałam, że to początek nowej przygody i kolejny dowód na to, że warto próbować nowych rzeczy.

Wiem, że to początek nowej przygody i kolejny dowód na to, że warto próbować nowych rzeczy. 😊

To, co wspólnie tworzymy, łączy w sobie pasję, rodzinną tradycję i szacunek dla materiałów, które w innych okolicznościach mogłyby zostać zapomniane. 😊